Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

The Butterfly dance!




Αγαπημένο τραγούδι το clair de lune,το έχω και σε μουσικό κουτάκι...:)





Greetings!
Fotonio...=D

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Flying


Wendy: But, Peter, how do we get to Never Land?
Peter Pan: Fly, of course.
Wendy: Fly?
Peter Pan: It's easy! All you have to do is to... is to... is to... Ha! That's funny.
Wendy: What's the matter? Don't you know?
Peter Pan: Oh, sure. It's... It's just that I never thought about it before. Say, that's it! You think of a wonderful thought.


Wendy
: He can fly!
John: He can fly!
Michael: He flew!
Peter Pan: Now you try.
Wendy: I'll think of a mermaid lagoon, underneath a magic moon.
John: I'll think I'm in a pirate's cave.
Michael: I think I'll be an Indian brave.
Peter Pan: Now everybody try.
Wendy, John, Michael, Peter Pan: One, two, three!
Wendy, John, Michael: We can fly! We can fly! We can fly!
[the children all fall to the ground]
Peter Pan: This won't do. What's the matter with you? All it takes is faith and trust. Oh! And something I forgot.
[grabs Tinkerbell]
Peter Pan: Dust!
Wendy, John: Dust?
Michael: Dust?
Peter Pan: Yep, just a little bit of pixie dust.
[taps Tinkerbell a bit with his hand to make golden dust come off and rain down on the kids]
Peter Pan: Now, think of the happiest things. It's the same as having wings.

Απ'τις αγαπημένες μου στιγμές της ταινίας.Όχι λάθος.Εκεί που πετάνε.Όχι.Τότε με τα χαμένα αγόρια.Όχι.Τότε που ρίχνει τον Κάπτεν Χουκ στον κροκόδειλο.
Ειλικρινά δεν μπορώ να διαλέξω.
Από μικρή αγαπούσα αυτή την ταινία.
Και τις αριστόγατες.Και τη Μαίρη Πόππινς.Και τον Peter Rabbit.Και το Winnie το αρκουδάκι.Και το βιβλίο της ζούγκλας.Και η Λαίδη και ο Αλήτης.
Αλλά περισσότερο μου άρεσε αυτή.Ο παππούς μου έλεγε ότι όλα αυτά είναι βλακείες και ότι δεν μπορείς να πετάξεις.Ακόμα δεν τον πιστεύω.Και θα πιστεύω μέχρι να μεγαλώσω αρκετά για να μην πιστεύω.Γιατί όταν είσαι παιδί πιστεύεις στα πάντα.
Και ο Πήτερ Παν είναι το πιο τυχερό παιδί του κόσμου.Γιατί δε θα μεγαλώσει ποτέ.



Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Αισθήσεις.


Σήμερα:
Είδα:
Ένα αγοράκι να κοιτά έξω από το αυτοκίνητο των γονιών του με τα χεράκια κολλημένα στο παράθυρο στηριγμένο στα ποδαράκια του και με ένα χαρούμενο βλέμμα στα μάτια του και ταυτόχρονα περιέργεια γραμμμένη στο προσωπάκι του...

Ένα γεράκο που πήγε να ταϊσει τις κότες του που ήταν σε ένα κοτέτσι με συραματοσκοινο στη μέση του περιφερειακού δρομου όμως μου έδωσαν την εντύπωση ότι χάρηκαν μόλις είδαν τον γεράκο...

Ένα γεράκο να πηγαίνει τα πρόβατα του για βοσκή...

Άκουσα:
Άθλια μουσική από το ραδιόφωνο...
Όμορφη μουσική από ένα χαρούμενο σκοπό που δημιούργησα μέσα στη μέρα...
Ένα πουλάκι...

Γεύτηκα:
Ένα πεντανόστιμο κομμάτι χαλβά...
Μια κουταλιά από γύρη...

Άγγιξα:
Τα μαλακά μαλλιά του γάτου μου...
Καθαρά σεντόνια που μοσχοβολούσαν καθαριότητα...

Μύρισα:
Ό,τι έφαγα...
Τα λουλούδια στο σπίτι μου...

Αισθάνθηκα:
Χαρά,
Ανακούφιση,
Αηδία,
Άγχος,
Κρύο,
Ζέστη,
Πνευματική ανύψωση...



Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Ναφθαλίνη μαύρα και κραγιόνια.

Νομίζω ότι ακόμα και από τον τίτλο καταλαβαίνει κανείς ότι θα κάνω λόγο για ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού:τους ηλικιωμένους.

Οι ηλικιωμένες κυρίες την σήμερον ημέραν είναι αρκετά κακιασμένες θα μπορούσα να πω-φυσικά όχι όλες τους,μιλάω για αυτές που έχω συναντήσει στη ζωή μου και φυσικά την πλειοψηφία αυτών.Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που σε κοιτάζουν.Λες και μια λέξη έχουν γραμμένη στα πρόσωπά τους:ΚΑΚΙΑ.

Δεν ξέρω αν αυτό μου έχουν εμφυσήσει από μικρή αλλά οι ηλικιωμένες κυρίες-πες τες γριές μωρέ τι πειράζει?-είναι ύπουλες και συνήθως θέλουν το κακό σου.Πού στο καλό πήγανε όλες οι καλές γριούλες που διαβάζω στα παραμύθια?Πού είναι οι γριούλες που διαβάζουν παραμύθια για καληνύχτα στα εγγονάκια τους δίπλα στο τζάκι?Μα που ζεις?
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ!Ή ίσως δεν υπήρξαν ποτέ και θέλησαν μέσα από τα παραμύθια να να μας δείξουν οι εναπομείνασες τότε γριούλες ότι υπήρξαν και αυτές?
Πού είναι η γιαγιούλα της Κοκκινοσκουφίτσας?Γιατί δεν μας δείχνει και μας πώς ήταν παλιά οι γιαγιούλες?

Παιδικά τραύματα
Όταν ήμουν μικρή πηγαίναμε στο σπίτι των παππούδων.Μια μονοκατοικία.Πηγαίναμε αρκετά συχνά τότε.Κάτω από το σπίτι των παππούδων μου ζούσε μια κυριούλα,κοντούλα και καμπούρα,κοκκαλιάρα και με ρόζους.Ο πατέρας μου είχε ένα σκύλο ο οποίος πέθανε πιθανότατα από τη φώλα-πώς στο καλό γράφεται αυτό?- που της έριξε αυτή η κυριούλα.
Ήμουν μικρή και έπαιζα στον κήπο.
-Πήγαινε να χαιρετήσεις την κα Μαρία-ή δεν θυμάμαι καν πώς τη λένε.
-Δε θέλωωωω και έκλαιγα.
Με κυνηγούσε και ήθελε να με φιλήσει(μπλιαξξξξξξξ).
Για αρκετό καιρό τη απέφευγα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να πέτυχε το σκοπό της...

Πάλι μικρή έπαιζα με μια φίλη μου σκοινάκι.Περνούσε μια γριούλα λοιπόν και λέει στη φίλη μου:
-Εδώ που βρίσκεσαι εσύ βρισκόμουν κάποτε εγώ και εκεί που βρίσκομαι εγώ θα βρίσκεσαι κάποτε εσύ. Και κατευθυνόταν προς τα ΚΑΠΗ.
Η καημένη η φίλη μου συγκινήθηκε λέγοντας παράλληλα: τι καλή γριούλα!Αφού δεν ήταν!Καταλαβαίνετε τι μας είπε?Ότι κάποια μέρα θα 'μαστε στη θέση της και πιστέψτε με θα χαρεί πολύ τότε!Παναγιά και Χριστός να μας φυλάει από τις κακιασμένες γριές!
Τώρα που είπα Παναγιά και Χριστός θυμήθηκα τις γρές στην Εκκλησία το πρωί που έγιναν αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο.Βαμμένα μαλλιά καστανά,ξανθά,κόκκινα ή μαύρα δεν έχει σημασία αυτές θέλουν να νιώθουν νέες.Γιατί τελικά αυτό ζηλεύουν σε μας.Τα νιάτα,τη φρεσκάδα και την ομορφιά που έχουμε και δεν έχουν...
Υπάρχουν φυσικά και οι καλές γριούλες οι οποίες είναι είδος προς εξαφάνιση,ζουν συνήθως σε χωριά ως αγρότισσες και μακριά από τις πόλεις διαβάζοντας παραμύθια στα εγγονάκια τους.Πολύ παράξενο φαινόμενο.

Yπάρχει και μια άλλη κατηγορία γριών που συναντάται κυρίως σε μεγάλες πόλεις και οι ίδιες διαθέτουν πολλά χρήματα ενώ μπορεί οι άντρες τους να έχουν πεθάνει-ή μήπως τους πέθαναν?-επιδίδονται σε απανωτές πλαστικές και μαθήματα σχετικά με ο,τι τους ενδιαφέρει.

Άλλη μια κατηγορία γριών είναι οι γριές μαγείρισσες.Όλη μέρα μαγειρεύουν,βλέπουν φανατικά εκπομπές μαγειρικής,έχουν όλα τα βιβλία της αγαπημένης τους Βέφας και δε σηκώνονται από την καρέκλα αν δεν τελειώσει η Λαμπίρη.Παρακολουθούν σχεδόν όλες αν όχι όλες τις καθημερινές σειρές που υπάρχουν και κοιμούνται όση ώρα τους μείνει.

Χαρτοπαίχτρες:Άλλη μια κατηγορία ηλικιωμένων κυρίων που ζουν παίζοντας χαρτιά.Για γερές τσέπες μόνο...

Η γριά με το τσεμπέρι:Συναντιέται συνήθως σε διαφημίσεις όπως αυτή της cosmote ή αυτή της hol:Ποιανού είσ'εσύ? κτλ...Υπάρχουν διάφορα παραδείγματα από διαφημίσεις που θα μπορούσα να απαρτίσω εδώ...Οι φύλακες των συνταγών και άλλες τέτοιες μπούρδες.

Η ήσυχη γριά που νοιάζεται για το παιδί της:Παίρνει συνεχώς τηλέφωνο για να μάθει τι κάνει ο γιόκας συνήθως και δεν ησυχάζει αν δεν βεβαιωθεί ότι όλα είναι καλά.

Κακή πεθερα:Όλες σχεδόν οι <<καλές γριούλες>>αποτελούν πεθερές που θέλουν το καλύτερο για το γίο τους-κόρη τους και θα κάνουν ό,τι περνάει απ'το χέρι τους για να πετύχουν το σκοπό τους.
Όλες σχεδόν οι γριούλες φοράνε μαύρα,φυλάνε τα ρούχα τους σε ναφθαλίνη-μα καλά επίτηδες το κάνουν?Μυρίζει αποκρουστικά...-και φοράνε κόκκινο συνήθως κραγιόν που για να βγεί από το δέρμα σου θα χρειαστεί γύρω στα 10 λεπτά συστηματικού πλυσίματος.

Γριές λαϊκή αγορά:Ψωνίζουν μόνο από λαϊκή αγορά και γνωρίζουν τα πάντα για τα τρόφιμα και το πόσο φρέσκα είναι.

Και τέλος,εκτός αν κάνει pop στο μυαλό μου κάποια άλλη ιδέα έχουν όλες τους παράπονα,μουρμουρίζουν και δεν είναι ευχαριστημένες με τίποτα!

Φταίει το κράτος?Δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας?Τα 300 ευρώ τις στενοχωρούν??Αμα είναι μόνο αυτό πάει στο καλό...Τώρα που θα γίνουν περικοπές θα ησυχάσουν?Δεν το νομίζω.Μπορεί πάλι οι γυναίκες να είναι φτιαγμένες έτσι...-Όχι Παναγία μου μη με κάνεις σαν αυτές.Να ναι προγραμματισμένες όταν χάσουν την ομορφιά τους να ξυνίζουν...Σαν κάτι μάγισσες από τα παραμύθια της Disney...Άρα υπάρχουν παραμύθια που να δείχνουν πώς πραγματικά είναι οι γριές!Τι γράφω τόση ώρα?
Μόνο που είναι οι κακίες στα περισσότερα...

Σ.Σ: Πας καλά κοπελιά μου τι σου φταίξαμε εμείς οι δόλιες?Με μόλις 300 ευρώ προσπαθώ να τα βγάλω πέρα...Αλλά που να καταλάβετε εσείς οι νέοι που τα βρήκατε όλα έτοιμα...Να κοίτα τι σου φτιαξα:γιουβαρελάκια...Από τη Βέφα την Αλεξιάδου....Πού πας? σε λίγο θα 'ρθει η Μαρίκα για καφέ capuccino πρέπει να τη γνωρίσεις πολύ καλή κυρία και ο εγγονός της θαύμα θα τον φέρει να τον γνωρίσεις!Πολλά λεφτά αλλά η καημένη η Μαρίκα δεν ξέρει να τα διαχειρίζεται...Πέθανε και ο άνδρας της...Αυτή έχει εμένα και γω έχω αυτή μόνο σ'αυτό τον κόσμο...
Και καταλήγεις να μιλάς με το κακομαθημένο εγγονάκι της Μαρίκας-Σούλας ή όπως αλλιώς τη λένε για χαζά θέματα με ένα κοκκινάδι στο μάγουλο σου...




Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Η Χώρα του ονείρου.

Αγαπημένη vipera η χώρα του ονείρου ήταν το ποιήμα που αρχικά είχα στο μυαλό μου, ίσως όμως λόγω ψυχολογίας να δημοσίευσα το άκρως συγκινητικό και ρομαντικό ποιήμα της Άνναμπελ Λη...Ανθή ναι νομίζω ότι θα σου αρέσει πολύ ο Πόε!!

Ιδού λοιπόν και η χώρα του ονείρου:
Η χώρα του ονείρου
Από δρόμο έρημο και σκοτεινό,
Στοιχειωμένο μοναχά από μοχθηρούς αγγέλους,
Που,με τ'όνομα ΝΥΧΤΑ,Φάντασμα
Ευθυτενές,σε μαύρο θρόνο βασιλεύει,
Ξανάρθα σε τούτη τη στεριά
Από μια ύστατη κάταχνη Θούλη-
Από άγριο αλλόκοσμο τόπο,μεγαλειώδη,
Έξω απ'το ΧΩΡΟ-έξω απ'το ΧΡΟΝΟ.

Απύθμενες κοιλάδες και απέραντοι χείμαρροι,
Και βάραθρα,και σπήλαια,και τιτάνια δάση,
Με μορφές που άνθρωπος κανείς δεν θα ανακαλύψει
Απ'τις δροσοσταλίδες που ολόγυρα σκορπούν
Aτέρμονα βουνά γκρεμίζονται
Σε θάλασσες χωρίς ακτή
Θάλασσες αδιάκοπα ορθώνονται,
Εφορμούν,σε πύρινους ουρανούς
Λίμνες αέναα απλώνουν
Τα μοναχικά νερά τους-μοναχικά και νεκρά,-
Τα ακίνητα νερά τους-ακίνητα και ψυχρά
Απ'τις χιονονιφάδες του λυγισμένου κρίνου.

Πλάι στις λίμνες που έτσι απλώνουν
Τα μοναχικά νερά τους,μοναχικά και νεκρά,-
Τα λυπημένα νερά τους,λυπημένα και ψυχρά
Απ'τις χιονονιφάδες του λυγισμένου κρίνου,-
Πλάι στα βουνά-πλάι στο ποτάμι
Που κελαρύζει ήρεμα,που κελαρύζει διαρκώς,-
Πλάι στα ζοφερά δάση,-πλάι στο βάλτο
Που κρύβονται ο φρύνος και ο τρίτωνας,-
Πλάι στις θλιβερές λιμνούλες και τους λάκκους
Που ζουν οι νεκροφάγοι δαίμονες,-
Πλάι σε κάθε πιο ανόσιο μέρος-
Σε κάθε πιο μελαγχολική γωνιά,-
Εκεί ο ταξιδιώτης συναντά κατάπληκτος
Τυλιγμένες Θύμησες από το Παρελθόν-
Σαβανωμένες μορφές που ξεπηδούν και κλαίνε
Καθώς τον διαβάτη προσπερνούν-
Λευκοντυμένες μορφές φίλων,παραδομένες καιρό
Σε οδύνη,στη Γη-και στα Ουράνια.

Για την καρδιά που οι δυστυχίες είναι σωρός
Είναι μια ήρεμη,γαλήνια χώρα-
Για το πνεύμα που βαδίζει μέσα στη σκιά
Είναι-ω!Είναι ένα Ελδοράδο!
Μα ο ταξιδιώτης,που προχωρά,ελεύθερα
Δεν μπορεί-δεν τολμά να την κοιτάξει
Ποτέ τα μυστήρια δεν αποκαλύπτονται

Σε ανθρώπου μάτι αδύναμο ανοιχτό
Αυτή είναι η βούληση του βασιλιά που απαγόρευσε
Το σήκωμα του κροσσωτού βλεφάρου
Έτσι η θλιμμένη Ψυχή που εδώ περνά
Με δίοπτρα μαυρισμένα την κοιτά.

Από δρόμο έρημο και σκοτεινό,
Στοιχειωμένο μοναχά από μοχθηρούς αγγέλους,
Που,με τ'όνομα ΝΥΧΤΑ,Φάντασμα
Ευθυτενές,σε μαύρο θρόνο βασιλεύει,
Στο σπίτι μου γύρισα ξανά
Από τούτη την ύστατη Θούλη.



Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Άνναμπελ Λη.

Άνναμπελ Λη.

Πολλά-πολλά χρόνια πριν,

Σε ένα βασίλειο πλάι στη θάλασα,
Ένα κορίτσι ζούσε που ίσως ξέρετε
Με το όνομα Άνναμπελ Λη
Και το κορίτσι αυτό ζούσε με μόνη σκέψη
Να με αγαπά και να την αγαπώ.

Ήμουν παιδί και ήταν παιδί,
Σε τούτο το βασίλειο πλάι στη θάλασσα:
Αγαπιόμασταν όμως με αγάπη πέραν της αγάπης-
Εγώ και η Άνναμπελ Λη μου
Με μια αγάπη που τα γοργόφτερα σεραφείμ του ουρανού
Ζήλευαν,εκείνη και εμένα.

Και αυτός είναι ο λόγος που,καιρό πριν,
Σε τούτο το βασίλειο πλάι στη θάλασσα,
Φύσηξε αγέρι μέσα από σύννεφο,παγώνοντας
Την όμορφή μου Άνναμπελ Λη
Και έτσι ήρθαν οι συγγενείς της οι ευγενείς
Και μακριά την πήραν από μένα,
Να την σφαλίσουν μέσα σ'ένα τάφο
Σε τούτο το βασίλειο πλάι στη θάλασσα.

Οι άγγελοι,στον ουρανό δεν είχαν τη μισή μας ευτυχία,
Φθονούσανε εκείνη και εμένα-
Ναι!-αυτός ήταν ο λόγος (όπως όλοι το ξέρουν,
Σε τούτο το βασίλειο πλάι στη θάλασσα)
Που το αγέρι ξεχύθηκε απ'το σύννεφο τη νύχτα,
Πάγωσε και σκότωσε την Άνναμπελ Λη μου.

Όμως η αγάπη μας ήταν πολύ πιο δυνατή απ'την αγάπη
Εκείνων που ήταν πιο μεγάλοι από μας-
Εκείνων που ήταν πιο σοφοί από μας-
Και ούτε στον ουρανό ψηλά οι άγγελοι,
Ούτε κάτω απ'τη θάλασσα οι δαίμονες,
Θα μπορέσουν ποτέ να χωρίσουν την ψυχή μου απ'την ψυχή
Της όμορφης Άνναμπελ Λη,


Γιατί ποτέ δεν λάμπει το φεγγάρι,χωρίς να μου φέρει όνειρα
Με την όμορφη Άνναμπελ Λη
Και τα αστέρια ποτέ δεν ξεπροβάλλουν,χωρίς να νιώθω τα λαμπερά
Μάτια της όμορφης Άνναμπελ Λη
Και έτσι,κάθε νύχτα,ξαπλώνω στο πλευρό
Της λατρευτής μου-λατρευτή μου-της ζωής μου και γυναίκας μου,
Στον τάφο εκεί πλάι στη θάλασσα,
Στο μνήμα της πλάι στη θορυβώδη θάλασσα.

Έντγκαρ Άλλαν Πόε,ποιήματα,εκδόσεις Ηριδανός.

Σώστε με.

Σώστε με
Σώστε με,είναι θαυμαστή αναγκαιότητα.
Σώστε με από τους αγύρτες και τους πομπώδεις τελάληδες.
Σώστε με από τις φατριές των υποκριτών.
Σώστε με από τις ανθρώπινες τρέλες που αυξάνονται.
Σώστε με από την οργή του λυσσασμένου σκύλου.
Σώστε με από τις διχαλωτές γλώσσες του φθόνου και των κατεντρεχών.
Σώστε με από την πολιορκία της συκοφαντίας και της αγνωμοσύνης.
Σώστε με από τη βαριά δημόσια ατιμία.
Σώστε με από τη βρώμικη φήμη.
Σώστε με από τους κουτσομπόληδες.
Σώστε με από τα ψευτικά επιχειρήματα.
Σώστε με από τους γλοιώδεις.
Σώστε με από τους παράφρονες και τους απατεώνες.
Σώστε με από τη σκουριά της άγνοιας και από τις ματαιόδοξες και ανόητες επιθυμίες.
Σώστε με από την αχαλίνωτη υπεροψία των αλαζόνων.
Σώστε με από τους φιλόδοξους τυρράνους.
Σώστε με από τους φιλόδοξους που δεν αντιλαμβάνονται την ομορφιά του κόσμου.
Σώστε με από αυτούς που δεν υπερασπίζονται την ελευθερία,το σημαντικότερο δώρο της φύσης.
Σώστε με από αυτούς που αρνούνται τη λογική των πραγμάτων.
Σώστε με από αυτούς που πουλάνε τον Παράδεισο.
Σώστε με από αυτούς που γέννησαν χωρίς αγάπη.
Σώστε με από τους φιλάργυρους μοναχούς.
Σώστε με από τους εχθρικούς γιούς.
Σώστε με από τους αναξιόπιστους μαθητές.
Σώστε με από τους άξεστους και τους χοντροκομμένους.
Σώστε με από τα καπρίτσια της μόδας.
Σώστε με από την παρακμή της τέχνης που γίνεται απομίμηση.
Σώστε με από τους ζωγράφους που δεν είναι οικουμενικοί.
Σώστε με από τη ζωγραφική που προκαλεί χασμουρητά.
Σώστε με από τους ψεύτικους ερμηνευτές της φύσης.
Σώστε με από τις χαρτορίχτες και τους χρυσοθήρες.
Σώστε με από την ανυπομονησία,μητέρα της βλακείας.
Σώστε με από τον κίνδυνο του αφανισμού.
Σώστε με από τη δυσαρμονία των στοιχείων που διαλύει και καταστρέφει.
Σώστε με από τα δόλια όπλα των προδοτών και των δολοφόνων.
Σώστε με από τη διχόνοια και τις διαμάχες,την πιο κτηνώδη τρέλα.
Σώστε με μέ επίμονη αυστηρότητα.
Σώστε με με προκαθορισμένη αυστηρότητα.
Σώστε με μέ την υπεροχή της αλήθειας.
Σώστε με μέ τη δικαιοσύνη που απαιτεί νοημοσύνη και βούληση.
Σώστε με μέ την εμπειρία και τη λογική.
Σώστε με μέ τις άπειρες εξηγήσεις της φύσης που δεν υπήρξαν ποτέ εμπειρία.
Σώστε με μέ τη γνώση,κόρη της εμπειρίας.
Σώστε με μέ το μάτι των ονείρων.
Σώστε με μέ τους γρίφους της ευτυχίας.
Σώστε με μέ τους απλούς ανθρώπους.
Σώστε με μέ τις αρμονιες των αριθμών,των αναλογιών,των ήχων,των χρόνων,των τόπων.
Σώστε με μέ τη ζωγραφική που είναι επινόηση,επιστήμη και φιλοσοφία.
Σώστε με μ'εκείνη την τέχνη που προωθεί όλα τα ανθρώπινα έργα.
Σώστε με μέ τη ζωγραφική που ανάβει την αγάπη.
Σώστε με μέ την πόλη που γίνεται ομορφιά.
Σώστε με μέ τις γέφυρες σωτηρίας.
Σώστε με μέ τις γέφυρες στην καρδιά.
Σώστε με μέ την αρμονία.
Σώστε με μέ την ισχύ,αρετή πνευματική,δύναμη αόρατη.
Σώστε με μέ τη δύναμη της φαντασίας.
Σώστε με μέ την απεικόνιση πέρα από το ορατό.
Σώστε με μέ τις σκέψεις που στρέφονται στην ελπίδα.
Σώστε με για να συνεννοηθούν και ν'αγκαλιαστούν μεταξύ τους οι άνθρωποι των πιο μακρινών χωρών.

Ήθελα από καιρό να το γράψω.Δεν μπορούσα λόγω <<φόρτου εργασίας>>. Του αγαπητού Λεονάρντο.Ντα βίντσι φυσικά...