Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Μία ανάμνηση,υπέροχη θύμηση.

Βρέθηκα σε μια χώρα μακρινή.
Εκεί που ο χρόνος σταματά.
Δεν έχει σημασία αν είναι Τετάρτη ή Παρασκευή.
Δεν έχει σημασία αν είναι 16:00 ή 17:00.
Δεν έχει σημασία αν είσαι 12 ή 17.Σημασία έχει ότι είσαι εκεί.
Κι ανακαλύπτεις.
Μοιράζεσαι.
Παίζεις.
Τραγουδάς.
Φωνάζεις.
Κλαις.
Και γελάς.
Συνάντησα ταξιδευτές.
Δημοσιογράφους.
Πειρατές.
Ιππότες.
Έζησα σε ένα αυτοσχέδιο κάστρο.
Το βασίλειό μας.
Μακριά από όλους και από όλα.
Δεν υπήρχε χρόνος κι όλα έλεγες δε θα τελειώσουν ποτέ.
Τα αστέρια.
Πάντα εκεί.
Χρειάζεται μόνο να τα βλέπεις.
Αναμνήσεις.
Αυτές παραμένουν στην ψυχή.
Σαν καταφύγιο.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου