Νέο έτος νέες ελπίδες.

Buenas tardes!

Είναι 4 Ιανουαρίου και η νέα χρονιά έχει ήδη αρχίσει.Η νέα δεκαετία καλύτερα...Για μια στιγμή ειλικρινά χάρηκα. Καινούριο έτος, καινούρια δεκαετία, καινούρια όνειρα, καινούριες ελπίδες...

Πυροτεχνήματα πλημμύρισαν τον ουρανό και ο φελλός από την σαμπάνια εκτοξεύθηκε ενώ ορισμένοι μπορεί να έσπαγαν το ρόδι στην πόρτα τους.

Για πρώτη φορά φέτος κάναμε ρεβεγιόν στο σπίτι μας πρώτα και μετά στο διπλανό μας σπίτι με τους γείτονές μας. Είχε πλάκα δε μπορώ να πω ούτε να κατηγορήσω τους γείτονες...
Τους καλεσμένους όμως μπορώ -δεν μπορώ?-

Η <<κρυοκωλία>>-ας μου συγχωρεθεί η έκφραση-σε όλο της το μεγαλείο. Ένα παιδί συγκεκριμένα δεν έβαλε γλώσσα μέσα του ενω το μικρό κοριτσάκι έπαιζε χαρούμενο Hannah Montana -ή μήπως να πω Hannah Poutana- στο Wii της.

Ψεύτικα χαμόγελα όπως έχω ίσως ξαναπεί και υποτιθέμενο ύφος ευφορίας και χαλάρωσης μέσα σε μαύρα κουστούμια και γραβάτες ή καινούρια φορέματα especially for the ocassion...

Αυτό ακριβώς που ήθελα να αποφύγω. Να περάσω Πρωτοχρονιά με ανθρώπους που δεν ξέρω και δεν ενδιαφέρομαι κιόλας βρε αδερφέ να γνωρίσω.Προσπάθησα να είμαι όσο πιο θετική γινόταν... Τέλοσπάντων. Γυρίσαμε γύρω στις 3 το πρωϊ για να ανοίξουμε τα δώρα που άφησε ο Άγιος Βασίλης.

Παρένθεση-ειρωνικό σχόλιο: Φαντάζομαι πως οι έντιμοι δημοσιογράφοι- αυτοί που μιλάνε για οικονομική κρίση βεβαίως βεβαίως- δεν είχαν αφήσει κουλουράκια ούτε γάλα για τον καλοκάγαθο Άγιο τον οποίο θυμούνται όταν πρόκειται να κανουν ρεπορτάζ και δεν έχουν θέμα...:P

O αδερφός μου χοροπήδησε απο τη χαρά του αν και οι υπόλοιποι ήμασταν πιο συγκρατημένοι...:P

Λοιπόν ήταν μια πρωτοχρονιά με λίγα απρόοπτα και σε οικογενειακό κλίμα.

Οι υπόλοιπες μέρες κύλισαν με πολύ διάβασμα και πολύ ποίηση κάτι το οποίο δεν ήθελα να τελειώσει...

Πλησιάζουν οι μέρες για να ξαναρχίσουν τα σχολεία και άρχισα διάβασμα. Ωστόσο έχω πολλές ιδέες για νέα άρθρα και ανυπομονώ να βρώ λίγο χρόνο για να τις μοιραστώ μαζί σας.

Adieu.