Καλησπέρα από την Οδό Παραδείσου.
Συνειδητοποιώ συνεχώς ότι είναι τα μικρά πράγματα που κάνουν ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.
Ένα χαμόγελο ενός συμμαθητή στο μάθημα, ένας καλός λόγος, ένα όμορφο όνειρο, να κοιτάς έξω από το παράθυρο και να ονειροπολείς...Ένα ωραίο γλυκό που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει,μια ματιά και μόνο από ένα φιλικό σου πρόσωπο...Καλά λόγια και ειλικρινή όταν βιώνεις μια επιτυχία...Μία φίλη ή ένας φίλος να είναι εκεί κοντά σου ακόμα και αν τους έχεις ανάγκη ακόμα και αν όχι. Αυτή είναι για μένα ευτυχία...Ένα τραγούδι που μπορεί να σε χαλαρώνει ή και ένα που σε ζωντανεύει...Να ξυπνάς και να περιμένεις μια ωραία μέρα...Να ξυπνάς με ένα χαμόγελο.Να νιώθεις ότι όλα μέσα σου δουλεύουν.ΕΣΥ δουλέυεις.Να νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά. Να μπορείς να γίνεσαι ένα με το κόσμο γύρω σου. Και δεν εννοώ να απορροφάσαι από τη μάζα. Έννοώ να νιώθεις αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου. Κομμάτι του Σύμπαντος.
Όπως διατυπώνει πολύ σωστά την έννοια της ευτυχίας ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του "Ασκητική":
Αγάπα την ύλη απάνω της πιάνεται ο Θεός και πολεμάει. Πολέμα μαζί του.
Να πεθαίνεις κάθε μέρα.Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν'αρνιέσαι ο,τι έχεις κάθε μέρα. Η ανώτατη αρετή δεν είναι να σαι ελεύθερος, παρά να μάχεσαι για την ελευθερία.
Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: <<Θα νικήσουμε? Θα νικηθούμε?>> Πολέμα!
Η επιχείρηση του Σύμπαντου, για μιαν εφήμερη στιγμή, όσο ζεις, να γίνει επιχείρηση δική σου. Τούτος είναι, σύντροφοι, ο καινούριος Δεκάλογος μας!
Αυτό θέλω να είναι και το μήνυμα που θα περάσει το ιστολόγιο μου.
Να 'στε καλά και χαρούμενοι!
Adieu.
Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου